Nanoah voelt zich als queer, non-binair persoon van kleur onbegrepen door zorgverleners

Liever niet naar de huisarts

Naar de huisarts gaan: ik doe het liever niet. Ik ben bang dat een zorgverlener mij als queer, non-binair persoon van kleur niet begrijpt. Ook weet ik dat medisch onderzoek, diagnostiek en medicatierichtlijnen zijn gebaseerd op de witte man. Maar ik ben geen witte man. Dus wie zegt dat ik de juiste behandeling krijg?

Grote kloof

Ook denk ik dat de gemiddelde huisarts geen idee heeft van mijn positie in de maatschappij. Die staat er niet bij stil dat ik als persoon van kleur in de supermarkt extra aardig doe omdat men anders denkt dat ik aan het jatten ben. Ik voel een grote kloof tussen mijn belevingswereld en die van medici.

Naamsverandering

Toen ik bij de huisarts was voor een verwijzing naar de genderpoli, durfde ik niet uit te leggen dat ik geen man en geen vrouw ben. Ik zei dus maar dat ik mijn borsten niet meer wilde. De huisarts leidde daaruit af dat ik dus blijkbaar een man ben. Later heb ik heel lang gewacht met het doorgeven van mijn naamsverandering en het feit dat ik tegenwoordig een x in mijn paspoort heb in plaats van een v. Wat als ze moeilijk zouden doen?

LHBTI vriendelijke huisarts

Het zou mij heel erg helpen als huisartsen op hun website aangeven dat ze bijvoorbeeld LHBTI friendly zijn. Die huisartsen bestaan wel, maar waar ik me probeer aan te melden hebben ze een patiëntenstop.

Twee ‘smaken’: man of vrouw

Bij de genderpoli van het VUmc heb ik slechte ervaringen. Daar kenden ze vijf jaar geleden twee smaken: man en vrouw. Ik heb moeten lullen als brugman om niet richting man geduwd te worden. Nee, ik wilde geen hormonen slikken. Nee, ik wilde geen geslachtsoperatie. Ik ben geen man. Ik wilde voornamelijk mijn borsten laten verwijderen. 

Groen of rood licht

Zo’n genderpoli heeft veel macht. Zij bepalen of je een behandeling krijgt of niet. Ik vind het bizar dat een wit, hetero, cis persoon beslist of een trans persoon groen of rood licht krijgt voor de transitie. Ik geloof veel meer in informed consent: ze geven je informatie, je maakt zelf een keuze en je krijgt de begeleiding en nazorg die je nodig hebt.

Ik wist wat ik moest zeggen

Ik kreeg groen licht voor mijn borstverwijdering. Dat komt omdat ik me er doorheen geluld heb. Vanuit de trans beweging had ik precies gehoord wat ik moest zeggen. Ik kwam destijds net uit een depressie, maar no way dat ik dat ging vertellen. Want dan vinden ze je niet stabiel genoeg en krijg je rood licht. Ik deed gewoon alsof ik lekker in mijn vel zat. Veel trans mensen bij de genderpoli voelen zich slecht vanwege hun lichaam dat niet klopt. Ze gaan zich pas beter voelen als het lichaam verandert. Maar ze krijgen pas hormonen of een andere behandeling als ze zich goed genoeg voelen. Dat is toch krankzinnig?

Nanoah is 22 jaar, schrijver, podcastmaker en activist