Louisa werd als trans vrouw niet voorbereid op het leven daarna

Rond mijn achttiende heb ik voor het eerst gedeeld dat ik een vrouw wilde zijn. Of eigenlijk dat ik een vrouw ben, geboren in een mannenlichaam. Via Google kwam ik terecht bij vrijwilligersorganisatie Humanitas, waar ik fijne gesprekken kreeg met een trans man. Tegen hem sprak ik de angst uit om in transitie te gaan. Ik wist zeker dat ik een vrouw was, maar ik was bang voor mijn veiligheid als ik als vrouw zou gaan leven.

Elke dag angst voor geweld

Die angst is waarheid geworden. Als trans vrouw krijg ik veel negatieve aandacht op straat. Ik heb een keer tijdens het uitgaan een mes op mijn keel gekregen en ik ben geschopt door een buurtgenoot. En dan het schelden en naroepen, dat komt veel voor. De angst voor geweld is mijn dagelijkse realiteit. Ik let ook goed op welke route ik neem: ik vermijd plekken met hangjongeren. Daar fiets ik echt voor om.

Geen pot goud

Toch ben ik blij dat ik voor de transitie gekozen heb. Ik ben gelukkiger dan eerst. Maar het idee dat zo’n operatie een pot goud is aan het einde van de regenboog, klopt niet. Ik heb hele goede zorg gehad bij het genderteam van het VUmc, maar op het leven na de operatie werd ik niet voorbereid.

Lastig om een partner te vinden

Het is als trans vrouw bijvoorbeeld moeilijk om een serieuze relatie te krijgen met een leuke hetero man. Mannen zijn uit op seks, maar willen niets meer. Je ziet in de media ook nooit voetballers, kickboxers, acteurs of politici die getrouwd zijn met een trans vrouw. Daar rust echt een taboe op. En ook seksueel is het geen rozengeur en maneschijn. Vaak is bij trans vrouwen de vagina wat smal en seks kan daarom pijnlijk zijn.

Borstprotheses

Op dit moment voel ik pijnlijke richeltjes in mijn borsten. Door de huisarts ben ik doorverwezen naar een speciaal team in het VUmc dat onderzoekt of mijn protheses lekken en vervangen moeten worden. Dat wil ik graag, want ik ben bang dat ze me ziek maken. Ik ben voor een vervangende operatie afgewezen. Samen met mijn huisarts onderzoek ik nu of ik niet toch een operatie vergoed kan krijgen. Dat zou ik wel terecht vinden. Ik kan er niet voor kiezen mijn protheses eruit te halen, want dan houd ik niks over. Los hiervan heb ik voornamelijk positieve ervaringen in de zorg.

Louisa is 34 jaar en werkt in kledingwinkel